Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

herabetu, herabe(tu), herabetzen da/du ad lotsak, nagitasunak, beldurrak edo gogaitasunak eraginik, zerbaitetarako edo oro har, gogoa edo adorea galdu.

Ez zen hargatik herabetu faktura aurkeztean.  Aingeru Epaltza   «Lasto sua», 2005 - 29. orr.

Idoiaren irekitasunak pixka bat herabetu egiten ninduen, zuzen-zuzen botatzen baitzituen gauzak.  Juan Kruz Igerabide   «Hauts bihurtu zineten», 2005 - 128. orr.

Gazteak deblauki esan du hau, zalantzarik gabe, galderak durduzatu eta arrapostuak herabetu duenik eman gabe.  Koldo Izagirre   «Idi orgaren karranka» - Victor Hugo, 2002 - 155. orr.

Jaurenea-ko nagusiak begi-ukaldi bat bota zion, eta emaztea zalu-zalua joan zen etxerantz, herabeturik, negarrak mantal hegiaz xukatzen zituela.  Elena Touyarou   «Hautsi da katea» - Toti Mtz. de Lecea, 2004 - 37. orr.

Monestier herabetua zela jauntxoaren aitzinean.  Elena Touyarou   «Hautsi da katea» - Toti Mtz. de Lecea, 2004 - 163. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus