Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
haginartehagin2 iz hosto iraunkorreko zuhaitz azal-gorrixka, zura oso gogorra duena, hostoek eta haziek gai pozoitsu bat daukatena (Taxus baccata).
Hagina, heriotzaren zuhaitz beti berde iluna. Pello Zabala «Naturaren mintzoa», 2000 - 491. orr.
Bide ertzeko pagoen, haritzen, haginen, gaztainondoen kolore-berriztapena gozatzeko. Anjel Lertxundi «Konpainia noblean», 2004 - 187. orr.
Zezen-idiok adar artean hagin-arbaz ehotako koroak jantzita zeramatzaten. Pello Zabala «Naturaren mintzoa», 2000 - 490. orr.
Irlandan, berriz, haginari arnoaren hilkutxa deitzen zioten: hagin-zurez egiten zituzten upelentzako ohol eta tabilak. Pello Zabala «Naturaren mintzoa», 2000 - 490. orr.
Hagin-makilaz uztai eta arkuak egiten. Pello Zabala «Naturaren mintzoa», 2000 - 490. orr.
Haginezko zurajea, iraupen haundikoa da. Patziku Perurena «Harrizko pareta erdiurratuak», 2004 - 43. orr.
