Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
enkajatzeenkajatu, enkaja, enkajatzen (orobat enkaxatu) 1 du ad ahokatu.
Bi zati ditu, bata bestean enkajatzen dutenak, punta txiki batekin. Agurtzane Juanena «Esan gabe neukana», 2003 - 64. orr.
Pieza guztiek enkajatzen zutela jakin omen zuen, baina ondorio horretara berandu iritsi zen segurantzarekin. Joxean Agirre «Romain zen bere izena», 2003 - 155. orr.
Habeen erdi-aldera, koska batzuk egiten dira, eta koska horietan katapulten burukoak enkaxatzen dira, eta ziriekin finkatzen dira, tentsioaren indarrez ez daitezen mugitu. Santiago Iruretagoiena «Arkitekturaz hamar liburuak» - Vitruvio, 2000 - 5090. orr.
2 irud/hed
Pistola enkaskillatu egin zitzaioneko itxura egin zuen, jakina, orain guztiak enkajatzen zuen. Harkaitz Cano «Pasaia blues», 1999 - 176. orr.
