Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

endurtu, endur, endurtzen (orobat enturtu g.er.) 1 da/du ad gutxitu, ahitu.

Endurtzen ari garen apezok xaharrez husten ari diren herriek eskatzen gaituzte, ehorzketetako.  Piarres Aintziart   «Azken apeza», 2005 - 45. orr.

Atzoko apez belaunaldiak endurtzera doaz.  Piarres Aintziart   «Azken apeza», 2005 - 147. orr.

Beldurra endurtzen ari zait emeki-emeki.  Piarres Aintziart   «Santiago oinez», 2000 - 215. orr.

Kristo bera, bere haragian, Absolutu huts batean endurtua zen, desagerturik.  Piarres Aintziart   «Azken apeza», 2005 - 21. orr.

Orain dela 25-30 bat urte herri hau euskaltzaletasunak bete-betean jo zuenean, euskaltegiak han-hemenka hasi ziren hazten halako moldez non bai baitzirudien indar haren bizkortasuna ez zela inoiz ere endurtuko.  Pello Salaburu   «Euskararen etxea», 2002 - 57. orr.

Ur zikinen biltzeko lanak ere larrienak eginak dira, gelditzen da bereziki ur higatu horien endurtzeko gunearen antolatzea.  Herria   2001-03-01

Liburuari lotua den hostoño batek oroitarazten dauku ere itsasorat nola nahika botatzen dena ez dela behin eta behin enturtzen edo galtzen.  Herria   2001-08-09

2 tamaina eta bizitasuna gutxitu; garapena gelditu. ik atrofiatu.

Hatzak ari zaizkit endurtzen.  Karlos Linazasoro    «Glosolaliak», 2004 - 37. orr.

Hori hitzak herdoiltzea da eta endurtzea; hori hitzak etsipen triste batera kondenatzea da, ideia eta kontzeptu merke edo salduenen etsipen ezinago tristera.  Iñaki Segurola   «Gaur ere ez du hiltzeko eguraldirik egingo», 2005 - 291. orr.

hitz multzoen maiztasunak (gutxienez 3 aldiz agertzen direnak)

ari zaizkit endurtzen (3)

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus