Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

desarratu, desarra(tu), desarratzen 1 du ad (arma batek) jaurtigaia bota, tiro egin.

Gerokoa badakik: lagunari bi tiro desarratu eta gero, delako txostenaren bigarren partea ezabatu zian ordenagailutik.  Aingeru Epaltza   «Rock'n'roll», 2000 - 389. orr.

Bere fusila etengabe desarratzen zuen Txapero nire laguna, bat-batean isil-isilik antzeman nuen, eta geldi-geldirik.  Txillardegi   «Putzu», 1999 - 249. orr.

Hirugarrenak jaitsi ditu taberna aurreko eskilarak, eta atea zabaldu ondoren, arma desarratzen hasi da.  Berria - Kultura   2004-06-24

Kontu handiz desarratu nuen: bertan erori zen Albert, antsiarik ere gabe, kolpetik.  Juan Garzia   «Ipuin hautatuak» - Jorge Luis Borges, 1998 - 83. orr.

Eta apuntatu zuen Mattinek eskopeta piztiaren kontra, baina ez zuen desarratzen...  Joan Mari Irigoien   «Lur bat haratago», 2000 - 204. orr.

2 irud/hed

Txantxatiak bakean beza bere partea burutu; pailazoak bitza barrez leherraraz beren birikak desarratzeko pronto daudenak.  Juan Garzia   «Hamlet» - William Shakesperare, 2002 - 94. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus