Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

dastatzaile 1 iz janariak edo edariak dastatzen dituen pertsona.

Gero, irensten du eta onespen-keinua egiten dio sommelierari, dastatzaile bikainenak baino antzezpen gehiago eginez.  Anjel Lertxundi   «Zorion perfektua», 2002 - 150. orr.

Sampedrok jainkoa madarikatzeko baino ez du aipatzen, lepoa hautsita zoritxarren dastatzaile bilakatu zuelako.  Pako Aristi   «Note book», 2005 - 93. orr.

Baina jaki zehatz baten dastatzaile gozozaleari galdetzen badiogu zergatik den hain gozoa eta honek erantzun, atsegin zaidalako, hartan gustu hartzen dudalako, inork ez du esango hura gozo dela era arrazionalean, non eta gozotasun hori beste zerbaitetarako beharrezkoa ez den eta janaria helburu horrekin prestatua izan.  Imanol Unzurrunzaga   «Hainbat idazlan» - San Agustin, 2003 - 78. orr.

2 dastatzen duen pertsona.

Hain da handia da gozamen hori, non ezerk ezin baitu atsegina hondatu; ezinezkoa da horren dastatzailea hirugarren zeruraino igoa ez sentitzea.  Juan Martin Elexpuru / Bego Montorio   «Filosofia apaingelan» - Sade, 2001 - 126. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus