Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

burlari 1 izond burla egiten duena.

Bizidunak, elkarren irudikoak ginen, handikoiak eta burlariak halaber, ADN firindila bikoitz zatiz moldatuak: biologiaren determinismoari zegokionez ihesik ez zegoen.  Itxaro Borda   «%100 basque», 2001 - 126. orr.

Otsabideko lehen auzo burlariaren zurbailarazteko modukoa.  Itxaro Borda   «Zeruetako erresuma», 2005 - 75. orr.

Barrikatik agertzen hasten zen aurpegia, kuku eginez, keinu erdi harritu erdi burlariarekin.  Joseba Sarrionandia   «Lagun izoztua», 2001 - 188. orr.

2 (adizlagun gisa)

Pepponek gorantz begiratu zuen, burlari, jaka erantzi, ukabila goititu eta jendea isildu egin zen. -Bai emaztekia, zer dun horrela harritzeko? -Chadefaud burlari zebilen.  Koldo Biguri   «On Camillo» - Giovanni Guareschi, 2001 - 104. orr.

Atzetik badabilkie mutiko saldo bat, oihuka eta burlari.  Pablo Sastre   «Eguzkipekoak», 2003 - 97. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus