Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

brillantina 1 iz ileari distira ateratzeko erabiltzen den kosmetikoa.

Bere makillaje-kutxatik, brillantinak eta kakao-gurinak isuritako usaina hedatu zen gelan zehar.  Lopez de Arana   «Manhattan Transfer» - John Dos Passos, 1999 - 292. orr.

Denak apain-apain, usain gozoa eta brillantina emanda.  Josu Zabaleta   «Lorategi beldurgarriak» - Michel Quint, 2003 - 25. orr.

Aitak aholkatzen zidan brillantina jartzeko eta amak gaueko sarea jartzeko ileak bere tokian gera zitezen.  Pello Lizarralde   «Denak hasperenka» - Gianni Celati, 2005 - 203. orr.

Gizonezko asko zegoen burua brillantinaz orraztuta eta jaka urdin gurutzatuez jantzita.  Ramon Saizarbitoria   «Gorde nazazu lurpean», 2000 - 88. orr.

Ilea, ikatza bezain beltza, brillantinaz eta izerdiz distiratzen.  Josu Zabaleta   «Gauza baten ametsa» - Pier Paolo Pasolini, 1998 - 26. orr.

[...] galdetu zidan, ahapetik, niregana hain hurbileraino makurtuz non bere biboteko brillantinak zabaltzen zuen mugeta-urrina aditzen nion.  Matías Múgica   «Hiltzaile baten aitormena» - Joseph Roth, 2004 - 147. orr.

Geroago ilea moztu zioten, eta orduan buru berdin eta ongi orraztua eramaten zuen, dizdizka brillantinagatik.  Fernando Rey   «Gure etxeko kontuak» - Natalia Ginzburg, 2004 - 64. orr.

Ontzi bat brillantina erosten dugularik, ezin, bada, jakin norberarentzat edo oinordekoentzat izango den.  Patxi Zubizarreta   «Mirarien kalezuloa» - Nagib Mahfuz, 2006 - 279. orr.

2 ehun distiratsua.

Gaizki baldin bazegoen, ondo nago esango zizun, eta gero brillantinaz beteriko jertsearekin aldenduko zen.  Lander Garro   «Orain galdera berriak ditut», 2004 - 124. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus