Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
bridatubridagabe izond bridarik gabea. • irud/hed
Izugarri desantolaturik bizi zen, eta amorraturik ere bai batzuetan; kaos bridagabea zen nagusi haren munduan. Xabier Olarra «Antropologo bat Marten» - Oliver Sacks, 2003 - 248. orr.
Gure familia zahar guztietan elezaharretako pertsonaiak azaleratzen ziren, bai eta sumindura amorratuak, sesioak eta haragizko grina bridagabeak ere. Pello Lizarralde «Denak hasperenka» - Gianni Celati, 2005 - 6. orr.
Nire narratzaile-solasaldi bridagabeak, Balzac, Ariosto, Fantomas, Madame Bovary, Tristan eta Isolda eta halakoen moduan. Fernando Rey «Paradisuko Almanaka» - Gianni Celati, 2005 - 156. orr.
