Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

bihozmindu da/du ad nahigabetu, atsekabetu.
1 (era burutua izenondo gisa)

Horretaz ohartzearekin batean, Urtxipiatarren hilobiaren aitzineko gizonaren bisaia bihozminduak zimikatu ninduen.  Aingeru Epaltza   «Rock'n'roll», 2000 - 246. orr.

2 bihozmindurik nahigabeturik, atsekabeturik.

Damutu zen, bada, Jauna gizakia egin izanaz eta, bihozmindurik, esan zuen: [...].  Jose Antonio Mujika   «Agindutako lurraren bila I», 2002 - 26. orr.

Hala, anaia batzuek Ordenan etsenplu txarra ematen zutela eta anaiak beren profesioaren gailurretik behera etortzen hasiak zirela konturatu zenean, behin, barneraino bihozmindurik, honela mintzatu zitzaion Jaunari otoitzean: "Jauna, zure eskuetan uzten dut eman zenidan familia".  Askoren artean   «Asisko Frantzizko, Asisko Klara», 2002 - 692. orr.

Estatu-kontseilariak, Errusian ohi dugunez, edanari eman zion, bihozmindurik; kolejio-kontseilariak, ordea, buru egin zion zorigaitzari.  Jose Morales   «Arima hilak» - Nikolai Gogol, 1998 - 345. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus