Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

bidegaldu izond/iz bidea galdu duena.

Akasgabe sortu zituen seme-alabak gaiztotu egin zaizkio: jende makur eta bidegaldua da.  Elizen arteko biblia   Dt 32,5

Haren dei-hotsera, itsasoan nahiz suan, lurrean zein airean, beren gordelekuetara biltzen direla izpiritu bidegaldu eta herratuak; eta, horren egiaz, ikusi dugun hori duk frogabide aski.  Juan Garzia   «Hamlet» - William Shakesperare, 2002 - 30. orr.

Ez dago bide "zuzenetik" okertutako hurko bidegaldua baino gorrotagarriagorik.  J.M. Olaizola "Txiliku"   «Bizitza eredugarriak», 2006 - 209. orr.

Bidegalduari erremedio pixka bat eskaini nahi diot neure bide-galtzea esplikatuz».  Berria - Kultura   2004-04-30

Haren bidez egiaren arerioak nahasten zituen, Kristoren gurutzearen etsaiak gezurtatzen, bidegalduak onbidera ekartzen, elkarrekin liskartuak baketzen eta ados zeudenak maite-lokarri estuagoz lotzen  Askoren artean   «Asisko Frantzizko, Asisko Klara», 2002 - 245. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus