Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

Hil-herrietarat egin itzuliak ukan du ere bere erran nahi osoa: azken agurra zuri, Maite, "konpañero" airean, eta gero agurtzeak, besarkadak, pottak ahaide eta laguneri, denek inguratzen ginituela bereziki zure familia hurbilekoak, bizi lagun, haur, aita-ama eta anaiak.  Herria   2004-10-14

Isilik, UEFArako sailkatuta, 1997-1998ko azken partida horren antzeko beste batekin Larrazabal agurtzea besterik ez da geratzen.  Berria - Kirola   2004-03-26

Zuri-beltzok gorroto zieten aita zuriei, eta debeku zuten aiten ondoan egotea, aitok agurtzea; gorroto zieten halaber amei, beltzak eta esklaboak zirelako.  Markos Zapiain   «Errua eta maitasuna», 2002 - 151. orr.

Goiz hartan agur erran zidanetik gertatutakoak gogoan, ezinezkoa iruditzen zitzaidan emakume hark horren normal agurtzea.  Alberto Ladron Arana   «Eguzki beltzaren sekretua», 2004 - 130. orr.

Goizean iristean egiten genuen lehen gauza Sun-hartza agurtzea izaten zen, gaua bakar-bakarrik igarotzen baitzuen, gelako azken ilaran eserita.  Juan Kruz Igerabide   «Txoria» - Oh Jung-hi, 2006 - 51. orr.

Gaur ez zaigu burutik pasa ere egiten telebista ikus-entzuleak agurtzea.  Andoni Egaña   «Hogeita bina», 2004 - 165. orr.

Eta noski, "hola" ahoskatzea -lau letra eta, gainera, bat mutua- ez zen ahotsagatik ezagutarazteko aztarna handia, are gehiago nigandik euskaraz agurtzea espero zezakeela kontuan hartuta.  Ramon Saizarbitoria   «Gorde nazazu lurpean», 2000 - 185. orr.

Eta lehen ikasgaia izango zen klan guztiak banan-banan agurtzea, ez bazuen inor irainduta sentitzerik nahi.  Joanes Urkixo   «Gerlari zuria», 2004 - 41. orr.