Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

argot iz hizkuntza mota berezia, lanbide edo profesio bati dagokiona.

Mahonyk erruz erabiltzen zuen argota, eta Aita Butlerri, berriz, gas-gargailu esaten zion.  Irene Aldasoro   «Dublindarrak» - James Joyce, 1999 - 31. orr.

Ikasleen eta lanbide bereko hiztunen artean ere hizkera bereziak sortzen dira, argotak deitzen direnak.  Koldo Zuazo   «Euskara batua», 2005 - 213. orr.

Argotera jotzen dugu, ezkutuko hizkerara, desioak azaltzeko, zapalkuntzaren gainetik.  Luis Elberdin   «Sexua noiznahi», 2005 - 26. orr.

Argot apur bat ere ikasi nuen, eta frantsesez gero eta gehiago irakurtzen bainuen, denbora laburrean asko hobetu nuen nire ahozko nahiz idatzizko jarduna.  Anjel Lertxundi   «Ihes betea», 2006 - 317. orr.

Alderantzizko bidea ere egiten dute hitzek sarritan, hau da, jatorriz lagunartekoa eta argotekoa dena hizkera jasora iristen da.  Koldo Zuazo   «Euskara batua», 2005 - 216. orr.

Argotean "jostailuzko numeroak" esaten diegun horiek baino ez ditu Brunok jada egiten.  Harkaitz Cano   «Neguko zirkua», 2005 - 67. orr.

Zeren noiz edo noiz zirkulazioan ere jarri beharko da euskal argot urbano bat.  Iñigo Aranbarri   «Hitzak eta giltzak», 2001 - 98. orr.

Noizean behin psikoanalisten argoteko esaldiren batez baliatzen naiz, ezinbestekoa da, nik uste, nire belaunaldikoentzat, ez dakit.  Karlos Zabala   «Buda zoriontsuen etxea» - João Ubaldo Ribeiro, 2003 - 23. orr.

Ez zituen atsegin "irakasle", "zuzendari", "liburu" hitzen argotezko ordainak.  Joseba Urteaga   «Lekua» - Annie Ernaux, 2003 - 55. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus