Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
apoderatu2apoderatu1, apodera(tu), apoderatzen da ad prestatu; ahalegindu.
Pixka bat makurtu eta agur egin zion, eta hark buru-makurtu batekin erantzuten ziola ikusirik, apoderatu, eta deblau esan zion: [...]. Matías Mujika «Edale santuaren kondaira» - Joseph Roth, 2001 - 61. orr.
Gizon batzuk nola izaten dira beti presan eta beti berandu dabiltzanak, etxe batera sartu, berokirik erantzi ez, maratila eskuan eduki denbora guztian, uneoro adio esatera apoderatu eta, azkenean, eseri balira baino luzaroago gelditzen direnak? Matías Múgica «Hiltzaile baten aitormena» - Joseph Roth, 2004 - 12. orr.
Bai, juzgatzera eta kondenatzera apoderatzen nintzen momentu hartan, akusatuaren itxuran ikusten nuen neure burua. Matías Múgica «Hiltzaile baten aitormena» - Joseph Roth, 2004 - 105. orr.
