Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

antzeztu, antzez(tu), antzezten (orobat antzestu g.er.) 1 du ad antzezlan bat jendaurrean eman edo jokatu.

Nahi duzun bezala antzez nazakezu: ez dio axola! Baita jantzita ere, nahi izanez gero, besoak behintzat -besoak besterik ez- biluzik baldin baditut.  Josu Zabaleta   «Sei pertsonaia autore bila» - Luigi Pirandello, 2003 - 114. orr.

Altxatu oholtza, eta antzez iezadazue zeuen ikuskizunik hoberena.  Juan Garzia   «Bizi alegiazkoak» - Marcel Schwob, 2002 - 118. orr.

Izan ere, antzez daitezkeen itxurak dira horiek oro; barnean ditut nik erakutsi nahi eta ezinenak: besteok, ikur eta jantziak baino ez saminarenak.  Juan Garzia   «Hamlet» - William Shakesperare, 2002 - 35. orr.

Harmoniazko koadro batean sartu behar dira guztiak, eta antzez daitekeena antzeztu!  Josu Zabaleta   «Sei pertsonaia autore bila» - Luigi Pirandello, 2003 - 110. orr.

2 (antzez hitz elkartuetan)

Gabriel ferekatzen zuten, eta hala ikasi zuen hark tragediazko bertso etenik eta baserritar antzez-txantxa baldarrik.  Juan Garzia   «Bizi alegiazkoak» - Marcel Schwob, 2002 - 115. orr.

Jatetxe batera joaten baginen, edo elkarrekin paseatzera, nire eskua bere eskuen artean hartu, eta, mintzo goren antzez-giroko batez, esango zidan: "Zin degiot, ene xarmant, ez naizela inoiz berorren karreraz jelos izanen".  Anjel Lertxundi   «Zorion perfektua», 2002 - 37. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus