Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
anputatu, anputa(tu), anputatzen 1 du ad izaki bizidun bati gorputzaren zati edo atal bat erabat kendu.
Esaten dute gorputz zatiren bat anputatzen dizutenean, hasiera batean behintzat, oraindik sentitzen duzula. Sonia Gonzalez «Ugerra eta kedarra», 2003 - 155. orr.
Istripuak, zauriak edo gerrak baziren orduan ere -inoiz ez da horrelakorik falta izan- eta kasu larrienetan Listonen anputatzeko trebezia eta azkartasuna ezinbestekoa zen hiltzeko zorian zegoen koitaduari aukera bat emateko. J.M. Olaizola "Txiliku" «Bizitza eredugarriak», 2006 - 259. orr.
2 irud/hed
Arrazoi horregatik debekatu zuten La grande illusion Alemanian eta Italian, eta anputatua izan zen "paradisu" demokratikoan. Berria - Kultura 2004-05-16