Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

ajeatu, ajea(tu), ajeatzen (orobat ajetu) 1 da/du ad ajeak jo.

Kafetegitik atera nintzenean, Nekaneren amona ikusi nuen, ajeatuta ikusi ere.  Iñaki Arranz   «Hitza azti», 2006 - 107. orr.

Adinaren ondorioz ajeatua.  Isabel Arrigain   «Hizkuntzalaritza orokorreko ikastaroa» - Ferdinand de Saussure, 1998 - 114. orr.

Tokia, bertzalde, ez nuen gogoko, eta ingurunea are gutiago: etxe zahar bat auzo zahar batean, etxe eta auzo zahar guztiek dituzten keria eta akats guztiez ajetua.  Aingeru Epaltza   «Rock'n'roll», 2000 - 118. orr.

Kopeta ajeaturik eta eztarria espartin baten azpia baino lehorrago izaki, sukaldera sartu zen gero, hozkailuan freskagarriren bat aurkituko zuelakoan.  Josetxo Azkona   «Patata soro bat», 2004 - 95. orr.

Berarengan eta beraren bidez ustekabeko poza eta berritasun santua sortu da lurbira osoan: erlijio zaharraren muskilak aspalditik ajeatuak eta zahartuak zeuden adarrak biziberritu ditu.  Askoren artean   «Asisko Frantzizko, Asisko Klara», 2002 - 237. orr.

2 (era burutua izenondo gisa)

Vermonteko landa-aldeko bigarren mailako errepide batean ez aurrera ez atzera geratuta geundela, zer egin genezakeen Al biek gure makina ajeatu hura berpitz zedin lan egiten zuten bitartean?  Oskar Arana   «Brooklyngo erokeriak» - Paul Auster, 2006 - 189. orr.

Kultura txirotze hari bai iritzi zion benetan tristea eta penagarria, eta analfabetismoaren atarian sentitzeak seko hondoratu zituen haren animo lehen ere ajetuak.  Karlos Linazasoro   «Ez balego beste mundurik», 2000 - 66. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus