Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
zainketazainil (orobat zainhil) 1 izond ahula, indargabetua.
Izaki zainil eta meharra, aurpegi zurbilduna, alferrik egingo dio zimiko, mina eragiteraino, bere larruazal odolgabeari. Itziar Otegi «Axenario» - Jules Renard, 2006 - 82. orr.
2 (adizlagun gisa)
Gaurko ibilbideak ez du muntarik eta urtean zehar erabili dudan tentsio goxoa airatu zait jada, halako huts baten hatsak hozturik, zainhil bezala nago. Piarres Aintziart «Santiago oinez», 2000 - 233. orr.
