Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

usaingabe (orobat usangabe g.er.) 1 izond usainik ez duena.

Lore preziatu fin usaingabeak.  Mirentxu Larrañaga   «Hona hemen gu biok» - Dorothy Parker, 2006 - 199. orr.

Biziaren odola joan doakio gorputzetik eta etsipena ari da hartzen haren lekua, gasa bezala usaingabea, gustugabea, elikadurarik ez duen etsipena.  Oskar Arana   «Lotsaizuna» - John Maxwell Coetzee, 2004 - 143. orr.

Airea garbia eta usangabea zuan.  Xabier Olarra   «Azken hitzordua» - Sandor Marai, 2003 - 156. orr.

Gatz hori, berez, usaingabea da, baina erreakzionatu egiten du nola edo hala larruarekin [...] eta egun batzuetan kimikaritzat salatzen zaituen metal keru iraunkor bat jaregiten du.  Juan Garzia   «Sistema periodikoa» - Primo Levi, 1998 - 247. orr.

Ez zen sudurraren tapatzekorik, han geramana usaingabea baitzen eta zuraila.  Marzel Etxehandi   «Alemaniara deportatua» - Grégoire Joannateguy, 2003 - 47. orr.

Ahal den oliba oliorik usaingabeena, sudurrei inolako jariorik igorriko ez diena.  Xabier Amuriza   «Gauzen izaeraz» - Lukrezio, 2001 - 145. orr.

2 usaingabeko izlag usaingabea.

Errekako ur garbia baino usaingabekoagoa zen, ordea.  Hasier Etxeberria   «Mutuaren hitzak», 2005 - 105. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus