Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

salamancar (orobat salamankar g.er.) izlag/iz Salamancakoa, Salamankari dagokiona; Salamancako biztanlea.

-Ez naizela salamancarra, zamorarra nauk, dedio!  Jon Maia   «Riomundo», 2005 - 80. orr.

Arreba nagusiarekin ateratzen zen mutila zen, salamancarra, eta Avarozon egiten zuen lan, administrazioan.  Jon Maia   «Riomundo», 2005 - 179. orr.

Burura etorriko litzaigukeen lehen gauza ea horrela mintzo dena hegoamerikarra-edo ote den izango litzateke, baina salamancarra dela esango baligute, adar soinuan dabilela, edo, bestela, petral eta pedante galanta dela esango genuke.  Koldo Zuazo   «Euskararen sendabelarrak», 2000 - 147. orr.

Pedro eta salamancarra, amildegi pendiza jaitsi zutenean, haitzarte batean ezkutatu ziren, hegazkinak urruntzen entzun arte.  Jon Maia   «Riomundo», 2005 - 81. orr.

-Isilik egon hadi, salamancar alu hori.  Jon Maia   «Riomundo», 2005 - 80. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus