Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

ponpatu, ponpa(tu), ponpatzen (orobat punpatu g.er.) 1 du ad ura edo beste isurkari bat ponparen bidez goratu.

Ponpak hutsik ponpatzen segitzen zuen, eta orratza atmosfera heren baten inguruan zabu-dantzan zebilen.  Juan Garzia   «Sistema periodikoa» - Primo Levi, 1998 - 217. orr.

Lehenengo garaietako lurrun-makina, pistoia zilindro baten barruan mugitzen zena, atzera-aurrerako motor xume eraginkor bat zen; ura ponpatzeko erabiltzen zen batez ere, pistoiaren gora eta beherako mugimendua oso egokia baitzen horretarako.  Irene Aldasoro   «Giza gorputza lanean» - John Lenihan, 2006 - 47. orr.

Cortesko etxeetan ura ateratzeko eta ponpatzeko lanak gelditzeko gomendatu du Nafarroako Gobernuak egindako azterketa geologiko batek.  Berria - Euskal Herria   2004-09-12

Lehenengo zirkuituan, bihotzaren eskuineko aldetik birika-arterietara ponpatzen da odola.  Irene Aldasoro   «Giza gorputza lanean» - John Lenihan, 2006 - 167. orr.

2 irud/hed

Haren gainean makurtzen naiz, ipurdia aurpegian jartzen diot, eta bere potroetako hazia adorez ponpatzen dudan bitartean, [...].  Juan Martin Elexpuru / Bego Montorio   «Filosofia apaingelan» - Sade, 2001 - 120. orr.

3 (era burutua izenondo gisa)

Laugarrena hasi aurretik, handituta zeukan ezkerreko bekaina eta haragi ponpatuak bekokia desitxuratzen zion zantarki.  Josu Landa   «Odolbildua», 2002 - 160. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus