Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

mingar 1 iz mingotsa, garratza.

Arto jorratzaileak, sagardogileak, ardo mingarra zoanetarik mahaietara ekarleak.  Itxaro Borda   «%100 basque», 2001 - 130. orr.

Barkoxeko erretorari eliza bortan kantatü zeitzon bertset mingarrak, aitzinetik hontürik zütüan.  Herria   2002-10-31

-Zer behar nuke jakin? -Joanttoren doinua oraino mingarra zen.  Elena Touyarou   «Hautsi da katea» - Toti Mtz. de Lecea, 2004 - 88. orr.

Behiala jakin arazi zidan, ahots mingarrez: [...].  Itxaro Borda   «Entre les loups cruels», 2001 - 146. orr.

Bere atsegina mingarra da.  Patziku Perurena   «Trapuan pupua», 2001 - 118. orr.

Eguargiarekin, erien hots mingarrak isildu egin ziren, edo ontzietan orduantxe abiarazi zituzten beste zereginen harrabotsaren azpian galdu ziren, batek jakin.  Edorta Jimenez   «Sukar ustelaren urtea», 2004 - 73. orr.

• 2 (predikatu gisa)

Odola usnatzen zuen, ezkaratzaren garbitzeko plantatzen zenean, jariakor, mingar eta karats.  Itxaro Borda   «Zeruetako erresuma», 2005 - 181. orr.

3 (izen gisa)

Aita zerura beha bermatu zen, oharraren mingar arina ezpainetan.  Itxaro Borda   «Zeruetako erresuma», 2005 - 22. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus