Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

marmario (orobat marmari; Euskaltzaindiaren Hiztegian marmario agertzen da) 1 iz marmarra.

Emakume batzuen marmarioa entzutea iruditu zitzaidan, hizketan, urrunera.  Jon Maia   «Riomundo», 2005 - 17. orr.

Marmario handi batek erantzun zion, eta segizioaren atzetik joateko ideiak baretu zuen jendea.  Jon Maia   «Riomundo», 2005 - 72. orr.

Marmario batzuk gelan.  Berria - Euskal Herria   2006-04-09

Bere begiz ikusi ez balu ere, gazteluko armagizonen so eta marmari likitsetan sumatuko zuen.  Aingeru Epaltza   «Mailuaren odola», 2006 - 75. orr.

Neskaren ahotsa entzuten zuen mutilak, eta datilondoen hostoetan haizeak eragiten zuen marmarioa baino ederragoa iruditzen zitzaion.  Xabier Aranburu   «Alkimista» - Paulo Coelho, 2001 - 137. orr.

Uraren marmario atergabe, ia isilak lasaitzen zuen lekua.  Fernando Morillo   «Ortzadarra sutan», 2003 - 85. orr.

"Mundu osasuntsuago baten alde", egin zuen Edgarrek marmario ni ikustean.  Joxan Elosegi   «Ahardikeriak» - Marie Darrieussecq, 2004 - 88. orr.

2 (hitz elkartuetan)

Kalearen goiko aldetik, zurrumurru bat zetorren plazarantz, marmario erreka bat kalean behera, eta bere pasaeran atariz atari aterarazten zuen jendea, berbaroa ozenduz.  Jon Maia   «Riomundo», 2005 - 58. orr.

· Villonaren kanta-marmarioa ere, berriz, edozein nahasteko modukoa zen; eta automobilaren zarata, gainera.  Irene Aldasoro   «Dublindarrak» - James Joyce, 1999 - 64. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus