Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

kukubilko (orobat kukubilka g.er.) adlag kokoriko. ik kukulumuxu.

Mutikoa eta biok, inguruan euri-uholdea, bera kukubilko eta nire zapatak distirarazten bere zapiarekin, zirt-zart… Kontrabaxuak, aldiz, bere kokots bizartsua gorbatan sarturik daukala, kukubilko eta ia lurra ukitzeraino makurturik, bere nota jaulkitzen du handik.  Joxe Austin Arrieta   «Homo Faber» - Max Frisch, 2001 - 266. orr.

Behin eta berriro aupatzen zuen gorputza oin-puntetan buruen gainetik ikusteko non ote zen bere ilehori xarmagarria; kukubilko ere jarri zen, sorbalda eta bizkar artetik arakatzeko.  Jose Morales   «Arima hilak» - Nikolai Gogol, 1998 - 247. orr.

Neskek, esaterako, biluztu eta bizkarra zuzen zutela kukubilka jarriarazi zituztela.  Berria - Euskal Herria   2004-06-04

Maribel, hosto erori berrien gainean kukubilko, txotxabarra motxinean gora eta behera, gora eta behera sartzen harrapatu zutenekoa.  Alberto Barandiaren   «Mundu txikia», 2005 - 40. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus