Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

kuidado (orobat kuidadu g.er. eta kuidau g.er.) iz 1 (ezezko esaldietan egon edo izan aditzarekin) kezka, beldurra.

-Ez izan kuidadorik, etxean zauden artean ez zaizu ezer faltako eta.  Xabier Mendiguren Elizegi   «Errautsen distira», 2002 - 80. orr.

Ez dago kuidadorik: zinpeko zaindaria ordu hauetan goiko pisuetan dabil.  Iban Zaldua   «Gezurrak, gezurrak, gezurrak», 2001 - 33. orr.

-Zuen aitak gerra egin izan balu, airean irabaziko genuen, ez dago kuidadorik... baina ez zegoen semearen etxean azalduko zen kuidadorik.  Joan Mari Irigoien   «Ipuin batean bezala», 2002 - 104. orr.

· 2 interj kontuz.

Baina, kuidau, diziplina sakraturen bati saiheska, deabruagana luzatu eta nahasten diren kalpar bizarrekin, halakoak beti gaizto, endekatu, hereje, gorri.  Patziku Perurena   «Trapuan pupua», 2001 - 143. orr.

3 kuidadoz adlag kontuz, arretaz.

Kontuz eta kuidadoz moztu azazkalak.  Pello Zabala   «Naturaren mintzoa», 2000 - 212. orr.

Eta ardoak, itsasontzi alemaniarretatik hainbesteko kuidadoz lehorreratuak.  Ramon Etxezarreta   «Ezezaguna helbide honetan» - Kressman Taylor, 2003 - 8. orr.

Agustin; honekin kuidado gutxi...  Pablo Sastre   «Elurretan hotsak», 2004 - 138. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus