Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

karilloi (orobat karilioi eta kariloi) 1 iz neurri besberdineko kanpaiek osatutako musika tresna; bereziki erloju bati, orduak jotzeko, atxikia dena.

Karilloiak orduak jotzen ditu, luze, nekez. Katedral zaharreko kariloiaren bost kanpaialdi entzun nituen.  Anjel Lertxundi   «Argizariaren egunak», 1998 - 226. orr.

Katedraleko kariloiak hamaikak jotzeaz batera, kanpai-hotsen oihartzunek urratu balute bezala, zeru hodeitsua bere barrena husten hasi zen.  Migel Angel Mintegi   «Denak du bere prezioa», 2002 - 211. orr.

Eta urrutitik kariloi bat "Gora bihotzak!" ari zen jotzen.  Josu Zabaleta   «Anne Franken egunkaria» - Anne Frank, 2004 - 211. orr.

Nerbioi eta Abra inguruko kanpandorreak eta karilioiak joka hasi ziren.  Josu Landa   «Odolbildua», 2002 - 13. orr.

Orienteko apoteosia, aizu: karilioi eolikoak, ispiluak, bionboak, portzelanak, buda zoriontsuak, koloretako arrainak... hitz batean, Txinako astea Corte Inglesen.  Patxi Iturritegi   «Behi eroak», 2003 - 135. orr.

2 (hitz elkartuetan)

Zaldietako txilin-koilareek airea kariloi-hotsez betetzen zutelarik.  Txillardegi   «Putzu», 1999 - 313. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus