Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

garo (77 agerraldi, 31 liburu eta 4 artikulutan; ETCn 951 agerraldi) 1 iz lurpeko zuztarra duen landarea, aski goratzen diren hosto elkartu handiak dituena (Pteridium aquilinum). ik ira; iratze.

Garo zapalduaren arrastoa aurkitu genuen arte.  Inazio Mujika Iraola   «Gerezi Denbora», 1999 - 108. orr.

Entzutearekin batera korrika atera naiz ihesi, garoa oso handia dago, eta hala oso zoko seguru batera iritsi naiz, basoa oso itxia den lekura.  Bernardo Atxaga   «Soinujolearen semea», 2003 - 463. orr.

Garoen artean ezkutaturik.  Koro Navarro   «Zalakain abenturazalea» - Pio Baroja, 2006 - 121. orr.

Urrutiko mendietatik ekartzen ziren garoz betetako gurdi eta lerakada mardulen usain gozoa.  Pako Aristi   «Urregilearen orduak», 1998 - 39. orr.

Aizkora eta pala garoz garbitu eta zakuan kostata sartu zituenean.  Joxemari Urteaga   «Ordaina zor nizun», 2001 - 147. orr.

2 (hitz elkartuetan lehen osagai gisa)

Gorputza garo-hostoez estalia.  Koro Navarro   «Zalakain abenturazalea» - Pio Baroja, 2006 - 221. orr.

Garo-segak eta garo–igitaiak pikatu eta zorroztu, garo–leku goikoetara heldu, garo–sail markatuan hasi lanean, garo–mozteari ekin, eta garo–usain berezi sarkor horrekin batera, garo–pilak eta garo–metatxoak egin, garo–sardeaz lagunduta.  Pello Zabala   «Naturaren mintzoa», 2000 - 347. orr.

Garo-usaineko zertzelada bukolikoak.  Rafa Egiguren   «Mentxakaren aitorpena» - Jose Ramon Goikoetxea, 2006 - 195. orr.

hitz multzoen maiztasunak (gutxienez 3 aldiz agertzen direnak)

eta garo (3); garo artean (3); garo eta (4); garoz eta (3

 

Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus