Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

buruarin (orobat buru arin) 1 izond/iz burua arina duena. ik kaskarin.

Orain ez zuen gehiago bere eskuzabaltasuna alferrik galdu nahi ni bezalako gizaki ezduin, buruarin, gogoeta laburreko batekin.  Matías Múgica   «Hiltzaile baten aitormena» - Joseph Roth, 2004 - 73. orr.

Langile-buru eraginkor izandakoa, pertsona berekoi, buruarin eta ganoragabea bihurtu zen.  Irene Aldasoro   «Giza gorputza lanean» - John Lenihan, 2006 - 234. orr.

Ez dinat pentsatu ere egin eskuak gorde behar nituenik, hain izan naun axolagabea eta buruarina.  Anton Garikano   «Bederatzietatik bederatzietara» - Leo Perutz, 2003 - 104. orr.

Esploratzaile buruarin haiei laguntza eskaintzeko prest egon ziren Kalaallit Nunaateko inuitak.  J.M. Olaizola "Txiliku"   «Bizitza eredugarriak», 2006 - 175. orr.

Haren beso-euskarri bigunek atzitu eta gogor heldu zidaten, nola landare haragijaleek intsektu buruarina atzitu eta hondarreraino ezeztatzen duten.  Matías Múgica   «Hiltzaile baten aitormena» - Joseph Roth, 2004 - 52. orr.

Gaztea zen eta eroa, baina ez buruarina, eta maitagarria erabat edozein modutara ere.  Joxean Agirre   «Romain zen bere izena», 2003 - 76. orr.

Geure tokitan eserita baldin bagaude, arrankerik ez daukagulako; tokiz aldatuz gero, buruarinak garelako.  Arantxa Iturbe   «Kontu-jaten», 2006 - 87. orr.

Buruarinak burutsu izaten saiatuko dira, hizmotelak bizkor eta garbi mintzatuko.  Elizen arteko biblia   Is 32,4

Apolo Apolo izan zenetik honantz, eta musak musa eta olerkariak olerkari, ez da egin izan liburu on bezain alai eta buruarinik.  Patxi Ezkiaga   «On Kixote Mantxako» - Miguel de Cervantes, 2005 - 32. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus