Shakespeareren sonetoak Juan Garziaren ahotsean
072. Munduak trufaz itaun ez diezazun
Munduak trufaz itaun ez diezazun
maite nintzazun zergatik nintzen duin,
hobe, maite, hilik, ahantz nazazun,
oro baituzu nigan ezdeus berdin;
non ez duzun sartzen ziri presturik,
jarriz izatez naizenaz gorago,
gala hobez jantziz zuk ni zendurik
egia zekenak bizian baino.
Faltsut ez dakizun maitasun bena
maitez mintzatuz egiaren aurka,
ehortz gorpuaz bat ene izena,
bion lotsagarri ez dadin gerta:
lotsa bainaiz ni neure huskeriez,
orobat zu, deusezkeriok maitez.