Shakespeareren sonetoak Juan Garziaren ahotsean
049. Bai baitatorke, ausaz, aldia noiz
Bai baitatorke, ausaz, aldia noiz
epaituko nauzun bekoki-zimur,
maite-kontuok kitatuz behingoz
auziari buru emanik zuhur;
bai baitatorke aldia zeinean,
eguzki-begi, agur eginik hotz,
utziko nauzun kale-bazterrean,
maitezko soa arrozturik zorrotz.
bai baitatorke, hain gaitz, aldi hori,
neure deusezean degizut murgil,
eskuaz bihotz-zin, neure aurkari,
zure zuzenen begirale umil:
utz nazazun, hainbat legek du indar;
maitatzeko, ezin ziorik ekar.