Shakespeareren sonetoak Juan Garziaren ahotsean
015. Munduan, bistan da, hazten den oro
Munduan, bistan da, hazten den oro
ez da betegin lipar batez baizik;
antzerki larrian goaz agudo,
patu-jakile izarrak ortzitik.
Landare antzo horra hor gizonak,
zeruak aupa, zeru berak eraits;
gazte-zainetan hain harro egonak,
handik laster ihar, gal eta ahantz.
Hori hala, oro hain iraungabe,
loriago zauzka ene begiak,
Aldi, Gainbehera marmar baitaude
lore-egunok gautzera jarriak;
hala nabil, Aldi etsai dudala,
hark ken, nik txerta, zuk galdu ahala.