Shakespeareren sonetoak Juan Garziaren ahotsean
107. Ez neure beldurrek, ez munduaren
Ez neure beldurrek, ez munduaren
igarmen osoak, azti-lanean,
ezin ebatz amodio fin honen
muga zein den bahituren epean.
Eklipsez Hil-Argik hor dirau zilar;
zantzu goibela bihurtu da irri.
Kinkak ondotik dakar berme-indar;
Bakek olibaz mendeak aldarri.
Aldi ezti honen isuriz fresko
dager Maitasun, ene esku Balbe;
haren despit, bertsoan naiz biziko:
kolpa beza nor ere den hitz-gabe.
Hemen dukezu oroitarri bikain:
ez da brontzerik iraunkor hau bezain.