Eduardo Ginestal Gómez (Madril, 1957) joan den abuztuaren 23ko goizaldean hil zen, erretiroa hartu eta gutxira izandako gaixotasun batek jota, azken urte honetan horren aurka borrokan aritu ondoren. Euskal Herriko Unibertsitatean Medikuntza eta Kirurgian lizentziatua, bere bizitza gure unibertsitateari lotuta egon da. Estomatologian espezialista eta Medikuntzan doktorea, Neurozientzien arloan, UPV/EHUko irakasle titularra izan zen Estomatologia II Sailean. UPV/EHUren zerbitzura egon den 35 urte baino gehiagotan, Eduardok bere bizitza profesionala irakaskuntzan eta ikerketan eman du, Medikuntza eta Erizaintza Fakultateko Estomatologia Saileko Ahoko eta Aurpegiko Minaren eta Nahasmendu Tenporomandibularren Unitatean.

1988an ezagutu nuen Eduardo, UPV/EHUra iritsi eta gutxira. Garai hartan, Sail horretan irakasle hasi berria zen, eta bere irakaskuntza jarduera ikerketarekin eta odontologia klinikarekin uztartzen zuen. Eduardok berehala proposatu zidan neurotransmisio GABAergikoak trigeminoaren nukleoetan zuen zeregina ikertzea, aho eta aurpegiko eremua inerbatzen baitute eta, beraz, garrantzia baitute informazio sentsorial diskriminatzailea prozesatzean eta eremu horretako erreflexu motorren modulazioan. Lan hori egiteko teknikak Neurozientzietako Sailean sortu berri den Neurobiologiako Laborategian zeuden eskuragarri, eta ahaleginak batu genituen ikerketa translazional horri ekiteko. Ikerketa hori ospe handiko nazioarteko aldizkari batean argitaratu zen, eta gero maiz aipatuko zen. Beraz, oinarrizko ikerketa biomedikoaren eta translazionalaren bateratze bat izan zen, aho eta aurpegiko minaren eta mugimendu parafuntzionalen (hala nola bruxismoa) oinarri zelularrak eta molekularrak argitzen lagundu zuena. Gogoan dut Eduardo asteburuetan lanean aritzen zela, askotan bere alaba Irene eta Mariarekin batera. Alabek egun osoa ematen zuten marrazkiak egiten, berak etengabe jazz musikarekin eta Dina Washingtonen abestiekin laginak prozesatzen zituen bitartean. Hala amaitu zuen, ahalegin handiarekin eta aparteko orduak eginda, bere doktorego tesi lan bikaina. Zuzendu nuen lehena izan zen, eta maitasunez gogoratzen du; baina, joan ondoren, baita nostalgiaz ere.

Eduardok Medikuntza eta Erizaintza Fakultateko lankide askorekin lan egin eta kolaboratu zuen. Estres kronikoak bruxismoarekin (biztanleriaren % 20ri eragiten die) duen loturari buruz egindako lanaz gain, patologia psikiatrikoetan eta beste gaixotasun batzuetan agertzen den aho suminduaren sindromearen azterketari buruz ere interesatu zen berriki.

Eduardo Ginestalek intentsitatez eta pasioz bizi izan zuen UPV/EHUko kide izatea. Bere saileko irakaskuntza eta antolaketa baldintzak hobetzeko borrokatu zuen, eta odontologo eta estomatologo askoren prestakuntzan lagundu zuen bere lanarekin eta dedikazioarekin. Bere azken etapan, Aho eta Aurpegiko Mina eta Nahasmendu Tenporomandibularrak Masterreko zuzendaria izan zen, eta Graduondoko Unibertsitate Prestakuntzako hainbat ikastarotan parte hartu zuen.

Eduardo unibertsitate publiko on baten defendatzaile ausarta izan da, eta, odontologiaren alderdi medikoa ahaztu gabe, pazientearen ahoko osasuna gogoan izateko beharraren defendatzailea. Gertutik ezagutzeko zortea izan genuenok beti izango dugu gogoan bere jardun profesional ona, baita UPV/EHUrekiko zuen gogoberotasuna ere. Eta galtzen ez zuen bere irribarrea.

Carlos Matute Almau, Neurozientziak Saila.