Raquel Fernández de Gaceo Fernández de Pinedo da BAPEko (Barne Psikologo Egoiliarra) azken deialdian plaza lortu duten Euskal Herriko Unibertsitateko Psikologia Fakultateko sei graduatuetatik bat. Berea da 27. notarik onena. Eskainitako 231 plazetara 4.073 hautagai aurkeztu ziren.  

Campusa Raquelekin harremanetan jarri da prozesu hori nola eraman duen jakiteko. 

Nola igaro zinen Psikologia Fakultatean? 

Karrerako urteak maitasun handiz eta nolabaiteko nostalgiaz gogoratzen ditut. Ia bost urte igaro dira fakultatetik alde egin nuenetik, eta oraindik ere hari buruz hitz egiten jarraitzen dut; giroa, pertsonak, liburutegia, auzoa, tabernako kroketa... 

Gero, bat etorri nintzen irakasleekin, psikologiarekiko ez ezik, denetarik irakurtzeko eta edozer gauza gehiago jakiteko grina kutsatu baitzidaten, eta bereziki eskertzen diet, zeren eta, haien eraginik gabe, nik beste erabaki batzuk hartuko bainituzkeen eta, ziur aski, gauzak desberdinak izango ziren. 

Hasieratik argi al zenuen BEPera aurkeztuko zinela? 

Ez horixe. Nik ikerkuntzan jardun nahi nuen, Arabako Osasun Mentaleko Sarean praktikak egin nituen arte, karrera laurdenean. Han ezagutu nituen bi egoiliar katalan, BAPEaz hitz egin zidatenak; plaza ateratzea zer zen, zer ate irekitzen zizkizun, zer zailtasun zituen. Osasun publikoan trebatu eta lan egin nahi banuen, egin egin behar nuen, eta hain pozik amaitu nuen praktikekin, non ez bainuen beste aukerarik ikusi. 

Abuztuan bertan Bartzelonara joan nintzen eta bi neska hauek prestatu ziren akademian hasi nintzen prestatzen.

Nola prestatu zara BAPEaren azterketari aurre egiteko? 

Ordu-astakeria bat aztertu behar da eta, horretarako, gauza askori uko egin, hori ezinbestekoa da. Baina BAPE oso bide luzea da, eta, beraz, beste faktore askok ere laguntzen dute, gutxienez ez abandonatzen; beste oposiziogile batzuekin anabasa egitea, atsedenaldiak errespetatzea, hau zergatik egin nahi duzun gogoratzea eta, agian zailena, lortzeko gai izateari ez uztea. Alde horretatik, nire gurasoak eta aitona-amonak oso lagungarriak izan dira: inoiz ez dute nitaz zalantzarik izan, eta deialdiz deialdi beti esan didate, nahi badut, saiatzen jarraitzeko. 

Zenbat ordu eman dituzu ikasten? 

Nire amonak dioenez, lasto gehiegi. 2018ko udan hasi nintzen ikasten, batez beste 10 ordu egunean, larunbatak barne. Erritmo hori bi urte osoz jarraitu dut, eta beste bi urte erdiz. Azken txanpan (azken hilabetean) goizeko 8:30etik goizaldeko 00:00etara edo 1:00etara ikasten zuen. Kalkulagailua atera dut, eta guztizkoa urte osoko orduak baino gehiago da, erokeria! 

Zer egitea gustatuko litzaizuke etorkizunean eta non? 

Bartzelonan bizi izan ondoren, etxera itzuli nahi dut. Gutxienez ordubetera egon behar dut nire familia eta lagunengandik, eta, beraz, plaza aukeratuko dut Euskal Herriko edo Nafarroako ospitale batean. Egoitzan, badakit ikasten jarraitu nahi dudala eta agian ikerketaren harra kendu. Doktoretza egin nahi nuke. Ez litzaidake axolako etorkizunean beste urteren bat kanpoan ematea, baina oraingoz nire familiari eta koadrilari eskaini ezin izan diodan denbora pixka bat berreskuratu nahi dut lau urte eta erdi hauetan.