Lan honen asmoa eta edukiak

     Conversaciones Católicas Internacionales de San Sebastián deituak dira Karlos Santamariaren ekintza soziokultural propio eta ezagunena (hemen, aurrerantzean «Solasaldiak» bezala aipatuko ditugunak, hain zuzen). Segur aski, modu iraunkorrean eta instituzionalki Euskal Herrian inoiz antolatu diren pentsalarien nazioarteko topaketarik garrantzizkoenak izan ziren haiek: 1935ean hasi eta 1947tik 1959raino urtero egin ziren Donostian, 1958an izan ezik.

     Solasaldiek hamarkada pasatxoa bete zuten, eta udaro gertakari sonatua izan ziren hemengo eta kanpoko egunkarietan, munduko intelektual katolikoen artean ohiko gertakari ezaguna eta eredugarria ere izatera iristeraino. Nabaria da hori artxiboan gordetako eskutizketan, eta baita topaketa haietako solaskideek eta lagun-adiskide eta kritikariek argitara zituzten berriemate eta artikuluetan ere.

     Ondoko orrialdeotan, bada, «Conversaciones Católicas Internacionales de San Sebastián» haien historia bildu eta aztertu nahi dugu. Gehienbat, artxiboan gorde diren paperetatik hitz egingo da hemen; bestelako berri-iturriak (egunkariak, aldizkariak, etab.) urrunago geratuko dira, lehen albiste hauek ematean. Solasaldiei buruz kaleratu izan diren argitalpenen aurretik, argitaragabeko artxibo-paperei kasik erabateko iturri-lehentasun hau ematean, honen ondoren etor litezkeen ikerlanei oinarri berriago bat emateko irizpidearekin jokatu dugu. Mugapen horrekin ere, orrialde hauek lar luzeak gertatuko dira, noski; izan ere, Santamariaren artxiboan aski paper gorde izan da Solasaldien berri emateko.

     Zortzi-bederatzi ataletan bildu ditugu Solasaldien albiste hauek. Denen aurretik, testuinguru historiko orokorra eman nahi izan diegu Solasaldiei, topaketak garaiko Espainian kokatuz eta batez ere nazioartean katolikoek zituzten kezkak eta pentsamenduaren nondik norako nagusiak gogoratuz.

     Ondoren, Solasaldien erakundetze ofiziala aurkeztu da, eta lanerako izan ziren prozedurak ere bai. Solasaldietan egondako guztien zerrenda osoak eman ez badira ere, deitu eta etorritakoen aukera, hautapen-bide eta estatistika batzuk ikusi ahal izango dira. Dakigunez, topaketak ez ziren sekula bilera-aretoan hil: prentsa eta aldizkarietan zenbaterainoko oihartzuna izan zuten ezagutzea interesgarri zela uste izan dugu (oraingoz, hala ere, oihartzun haren nolakoa aztertu gabe geratu da).

     Erabilitako eztabaidagaiak eta hedatutako argitalpen-bilduma arakatu beharra zegoen, Solasaldiek zertaz jardun zuten jakiteko, eta puntu horietaz ere esan da zerbait. Bestalde, Eliza Katolikoaren barnean egindako Solasaldiak zirenez, Donostiako nazioarteko elkarrizketa haiek beren alde instituzional eta politikoa ere izan zuten. Alde honetatik, batez ere azken urteetan ezagutu zen gorabeherarik franko. Horren guztiaren berri laburra emango da, bada, hemen, mende-erdi bat geroagoko irakurle interesatuak Solasaldien albisterik izan dezan.