Aspaldiko sozialista eibartar bati

Zeruko Argia, 205 zk., 1967-01-29

      Atera berria dezun «Metafísica a Urcola» liburua, burutik burura irakurri det, eskuetatik utzi gabe, erderaz esaten dan bezela.

      Etzindudan ezagutzen, enaiz zurekin mintzatu, iñoiz ere; baiñan idazti au leitu ondoan, antziñako adixkide zaitudala deritzait. (Barkatu ateraldia).

      Zure ta nere gogaketak, sail berean omen dabiltza. Gauza bat ipintzen dezu filosofiaren erdian, gizona, alegia. Personalista zera zu, ni bezela, oker ez banago.

      Izan ere, Emmanuel Mounier idazleak, au idatzi zuen, 1946 urtean: «On peut être chrétien et personaliste, socialiste et personaliste, et, pourquoi pas? communiste et personaliste, si l'on est communiste d'une façon qui ne contredise pas aux valeurs fondamentales de la personne».

      Eta, beste toki batean («Qu'est-ce que le personnalisme?» liburuan) au ere iskiribatu du berak: «Personnalisme n'est pas opposé à socialisme ou à communisme. Tout depend de quel personnalisme, de quel socialisme, ou de quel communisme il est question».

      Arrezkero, naiko euri egin du, eta nik ez det oso ondo ulertzen, gaurko egunean, egiazko komunista eta benetako personalista batera izan ditekenik. Dana dala, Mounier'ek esan zuelako, bere arrazoiak izango zituen ortarako.

      Zure gizonari buruzko ideiak zabalak dira. Errealitate guztietara —naiz ikusgarri, naiz ikusgaitz— zabaltzen da zure pentsaera.

      Derrigorrezkoa da, izan ere, orrelako zabaltasuna, egiazko personalismo guztian.

      Bestaldetik, zurentzat, persona ezta astrazio bat, zerbait guztiz konkretua baizik.

      Batez ere, liburu orren, irugarren ta laugarren atzalburuetan, au da «El mundo visto desde dentro» eta «Cuando el hombre es el sujeto de la experiencia» izenekoetan, argiro ikusten da zure personalismoa.

      Gizon unibersalaren aldetik bizia ikusi ondoren, zure baitan sartzen zera berriro, eta gizonaren barneko prolemak, berriz ere aztertzen dituzu. «El hombre que ahora discurre en esto que va a seguir, soy yo, yo mismo, vestido de carne y hueso, que vivo aquí en este lugar en que sufro» diozu deblauki.

      Zuk egindako beste liburuan, «La experiencia socialista en España» deritzan idazkian, tituloari itz abek ezarri dizkiozunez oartu naiz: «vista desde mi pueblo». Bat natorkizu: gauza guztiak, baita ere sozialismoa, gure erriaren aldetik ikusi bear ditugu, nai ta naiez.

      Zure Eibarreko «euskera internazionalaz» egindako liburua ikusi nairik nago.

      Agur adixkidea. Espero det zure ezagutza laster egingo dedala, personalki.