Zurea gurea

Zeruko Argia, 63 zk., 1964-05-10

      Â«Deabrua zahartu, ez ordea ondu» esaten zigun lagun batek, egun gutxi dala, komunismoa ta beste onelako «ismo» batzuetaz elkar mintzatzen giñalarik. Etzekien gizarajoak deabrua eztala iñoiz aguretzen. Aingeruak adiñik ez izan. Beti gazte ta pizkor dirau noski gizadiaren etsai izkutuak.

      Komunismoa, berriz, zahartu, bai, zahartzen da, mundu onen partidu ta ideoloji guziak bezela, ta horixe bera argi ta argi ikusten da oraingo gertaeretan.

      Ziur nago, Krutxef jauna txerrena ber bera dala elizako jende askorentzat, baita elizagabekoentzat ere. Egia esan, URSS'ko lendakariak oraindik orain irurogeitamar urte bete ditu ta agure begikotzat artzen degu une ontan.

      Amaika omen-aldi egin dizkiote bere aldekoak oroigarrizko urte-muga ontan. Baita berrorek mugona protxatu ta zenbait itzaldi eder bota ere egin ditu, ori dala-ta. Batez ere txinotarrei bota dizkie bereak eta bi.

      Â«Badakizute —esan du Krutxef jaunak— baserritar edo laborari txinotarrak nola entenditzen duten komunismoa? Begira, hoietako laborari batek praka pare bat izan ezkero, bada-ezpada-ere ixil ixillik gorde ta «au badaukat gutxienez, herriko batzarrak beste bat ematea baliteke gero» pentsatuko du. Ollasko baten jabe bada bere kolkorako esango du: «ollasko au jan dezagun beintzat ta gero herriko-batzarrak ekarritako beste ollaskoak jango ditugu apika». Ondo ikusia, motel.

      Or ikusten da, irakurle maiteok, herri ta denbora guzietako jendeak berdiñak direla. Gizona beti gizon, hemen eta Txina'n.

      Guk ere badegu euskal atsotiz bat hau diona: «nerea nere ta zurea gure».

      Bai, komunismo txinotarra ezagutu bearrik gabe, sermoi hori ondo ikasia degu aspalditik kristauok. Ta horixe da gure betiko arazoa: nola aldatu gizonon berekoitasuna.