Europar Batasunaren azken urteotako politiketan energia-eraginkortasuna sustatu denez, eraikinetako inguratzaile termikoa osatzen duten elementuak aztertzeko joera nabarmendu da, energia-kontsumoa murriztu ahal izateko eta ia kontsumorik gabeko eraikinak edota energia-ekoizle garbiak eraikitzeko helburua lortzeko. Horrenbestez, “garrantzi handia dauka eraikinetako energia-eraginkortasuna hobetzen lagunduko duten eraikuntza-elementuak ikertzea, bereziki orain arte behar bezala aztertu ez direnak; eta horren adibide garbia dira kontraleihoak”, adierazi du Miguel Ángel Blanco ikerketaren egileak.

“Indarrean dagoen araudiak baditu zenbait erreferentzia eta ekuazio analitiko elementu horrek zer eragin duen kuantifikatu ahal izateko, baina erregimen geldikorrari baino ez dagozkio eta ez dira nahikoak kontraleihoen portaera termikoa zehaztasunez kalkulatu ahal izateko. Erregimen dinamikoarekin lotutako erreferentziarik ez dago ia, eta aurkitzen diren erreferentziek oso kasu espezifikoak aztertu besterik ez dute egiten eta ezin dira beste soluzio-mota batzuetara estrapolatu”, azaldu du Blancok.

Erregimen geldikorrean —alegia, eraikinaren barneko eta kanpoko tenperaturak finkoak direnean— eta erregimen dinamikoan —tenperatura-aldaketak daudenean— kontraleihoek duten portaera termikoa aztertzea izan du ardatz ikerketa honek. “Erregimen geldikorra une jakin baten idealizazio bat da; ohikoa eta errealetik hurbilen dagoena erregimen dinamikoa da, kanpoko tenperatura etengabe ari delako aldatzen”, adierazi du UPV/EHUko ikertzaileak.

Nolanahi ere, kontraleihoaren edo kontraleihoak jartzen diren eraikinaren konfigurazio geometriko edo termikoarekin lotutako zenbait parametro ebaluatu dira, haietako bakoitzaren eragin-maila zein den jakiteko. Horretarako, zenbakizko metodoak erabili dituzte, eraikinetako simulazio energetikoko tresna gisa.

Kontraleiho-modelo berri bat

Azterketa ez da kontraleihoan bakarrik egiten, ondoko elementuetan eragiten dituen efektuak ere aztertzen dira, hala nola leihoaren zubi termikoak. “Zubi termikoak, oro har, isolamendu gutxiagoko eremuak izaten dira; beraz, bero-galerak handitzen dituzte, eta kondentsazioak gertatzeko eta hezetasun-orbanak azaltzeko arriskua handitzen da”, azaldu du Blancok. “Kontraleihoekin, bero-galerak txikiagoak dira, leihoaren zubi termikoak isolatu egiten baititu eta kondentsazioak gertatzeko eta hezetasun-orbanak azaltzeko arriskua txikitzen baitu”, dio.

Azterketa horien emaitzetatik ateratako ondorioei esker, kontraleiho-diseinu berri baterako oinarriak ezarri dira, zeinak zenbait baliabide erabiltzen baititu, irekita zein itxita dagoenean, eraikinaren eskaera energetikoa ahalik eta gehien gutxitzeko. “Egunez irekita dagoenean, energia gordetzeko gai da kontraleiho-modelo berria, eta gauean, eraikinari ematen dio energia”, nabarmendu du Blancok. “Baldin eta eraginkortasun txikiko leihoak dituen eraikin batean jartzen baditugu halako kontraleihoak, gehiago gutxitzen da energia-eskaria leihoak oso leiho eraginkor batzuekin ordeztuz baino”, adierazi du.

Lortutako emaitzak kontuan hartuta, ikertzaileak aitortu duenez, “epe laburrean egokiena litzateke benetako saiakuntza bat egitea emaitza teoriko hauek baliozkotzeko, eta, gero, eraikuntzaren sektoreari jakinaraztea zer garrantzitsuak izan daitezkeen kontraleihoak energia-eraginkortasuna hobetzeko”.

Informazio osagarria

Ikerketa hau Miguel Ángel Blanco Rodríguez-en (Barakaldo, 1977) doktore-tesiaren barnean egin da. Diseño de un sistema de contraventanas con aislamiento e inercia térmica. Optimización energética mediante análisis paramétricos y evaluación de su influencia en la demanda energética de edificios da tesiaren izenburua, eta Jose María Sala Lizarraga doktoreak (UPV/EHUko Makina eta Motore Termikoak saileko katedraduna) eta Koldobika Martín Escudero doktoreak (saileko irakasle elkartua) zuzendu dute.