11 de abril a las 19:00 horas, inauguración de la exposición con el artista.
Del 11 de abril al 11 de mayo de 2025. Sala Jovellanos
Martes a sábado: 11:00 – 14:00 / 17:00 – 20:00
Domingos y festivos: 11:00 – 14:00
Catálogo (pdf)
Mis últimos proyectos exploran la intersección entre el mundo digital y el físico, estableciendo conexiones entre lo material y lo inmaterial mediante piezas modeladas en 3D a las que incorporo elementos del mundo real. Trabajo con imágenes de alto rango dinámico en 360º que iluminan y sitúan las piezas en el espacio virtual y empleo escaneos de diferentes materiales para crear mapas de texturas. Actualmente, experimento con nuevos métodos de trabajo, convirtiendo estas representaciones digitales en piezas tangibles. Utilizo un escáner 3D para trasladar diferentes elementos naturales y artificiales al espacio virtual y, mediante software especializado, modelo estructuras digitales que se adaptan a sus formas. Ocasionalmente, modifico las superficies de las impresiones y elaboro moldes para incorporar nuevos componentes como metales, resinas o cerámicas.
Kareharriak tiene su base en el escaneo de rocas calizas sedimentarias alteradas de manera natural y su introducción en un software de impresión 3D donde se disponen en un espacio virtual. Una vez en el programa, se generan estructuras de soporte que, al ser impresas y ensambladas a las rocas, actúan como sujeción y determinan la forma final de las piezas. Tanto en el mundo real como en el virtual, son los soportes los que determinan la distribución de las piedras en el espacio. Estos soportes simulan formas orgánicas que abrazan la roca, le sirven de peana, se adhieren a ella, la atraviesan y recorren sus cavidades generadas por la erosión química y mecánica durante cientos de años, entrelazando así, los tiempos profundos del sustrato geológico con las microtemporalidades del procesamiento digital. Las piezas conviven con imágenes y vídeos que contienen simulaciones virtuales de dinámicas y fenómenos físicos. Estas simulaciones me permiten distorsionar las leyes físicas, reflejando una realidad mediada por los espacios digitales, donde los avances tecnológicos moldean nuestra forma de entender y habitar el mundo.
Kareharriak tiene su base en el escaneo de rocas calizas sedimentarias alteradas de manera natural y su introducción en un software de impresión 3D donde se disponen en un espacio virtual. Una vez en el programa, se generan estructuras de soporte que, al ser impresas y ensambladas a las rocas, actúan como sujeción y determinan la forma final de las piezas. Tanto en el mundo real como en el virtual, son los soportes los que determinan la distribución de las piedras en el espacio. Estos soportes simulan formas orgánicas que abrazan la roca, le sirven de peana, se adhieren a ella, la atraviesan y recorren sus cavidades generadas por la erosión química y mecánica durante cientos de años, entrelazando así, los tiempos profundos del sustrato geológico con las microtemporalidades del procesamiento digital. Las piezas conviven con imágenes y vídeos que contienen simulaciones virtuales de dinámicas y fenómenos físicos. Estas simulaciones me permiten distorsionar las leyes físicas, reflejando una realidad mediada por los espacios digitales, donde los avances tecnológicos moldean nuestra forma de entender y habitar el mundo.
Antton Goikoetxea Ayastuy (Mungia, 1990)
Licenciado en Bellas Artes por la Universidad del País Vasco en 2013. Realizó el Máster Universitario en Formación del Profesorado de Educación Secundaria Obligatoria al año siguiente y esto le llevó a trabajar hasta 2021 como educador en Artium, Centro-museo Vasco de Arte Contemporáneo. Durante ese tiempo combinó la educación con la música, trabajando en proyectos musicales como Lukiek y Sara Zozaya, grabando varios álbumes y girando por el País Vasco, España y Europa. Ha realizado también talleres en diferentes ámbitos artísticos como la escultura, el diseño, el dibujo o la música y trabajó como diseñador 3D para grupos musicales como Belako, Merina Gris, Huntza y Eusko Princess.
Actualmente, cursa el Máster en Cerámica Arte y Función e imparte clases como profesor de Arte y Tecnología en la facultad de BBAA de la UPV/EHU. Desde 2023 desarrolla un proyecto artístico centrado en la relación entre la escultura digital y la tradicional a través del modelado e impresión 3D con residencias en los centros Tabakalera y BilbaoArte y participando en varias exposiciones colectivas e individuales en el País Vasco.
Apirilaren 11an, 19:00etan erakusketaren inaugurazioa artistaren eskutik.
2025eko apirilaren 11tik maiatzaren 11ra. Jovellanos aretoa
Asteartetik larunbatera: 11:00 – 14:00 / 17:00 – 20:00
Igandeak eta jaiegunak: 11:00 – 14:00
Asteartetik larunbatera: 11:00 – 14:00 / 17:00 – 20:00
Igandeak eta jaiegunak: 11:00 – 14:00
Nire azken proiektuek mundu digitalaren eta fisikoaren arteko intersekzioa aztertzen dute, eta materialaren eta immaterialaren arteko konexioak ezarriz; horretarako, 3Dan modelatutako piezak erabiltzen ditut, eta horiei mundu errealeko elementuak gehitzen dizkiet. Tarte dinamiko handiko irudiekin lan egiten dut, 360º-an, irudi horiek piezak espazio birtualean kokatzen baitituzte, eta hainbat materialen eskaneatzeak erabiltzen ditut testura-mapak sortzeko. Gaur egun, lan-metodo berriekin esperimentatzen dut, irudikapen digital horiek pieza ukigarri bihurtzeko. 3Dko eskaner bat erabiltzen dut elementu naturalak eta artifizialak espazio birtualera eramateko, eta, software espezializatuaren bidez, haien formetara egokitzen diren egitura digitalak modelatzen ditut. Batzuetan, inprimaketen gainazalak aldatzen ditut eta moldeak egiten ditut osagai berriak gehitzeko, hala nola metalak, erretxinak edo zeramikak.
Kareharriak bilduma osatzeko, modu naturalean eraldatutako kareharri sedimentarioak eskaneatu ditut lehenengo, eta gero 3Dko inprimaketa-software batean sartu, espazio birtual batean kokatzeko. Behin programan, euskarri-egiturak sortzen dira: horiek inprimatu eta arroketan mihiztatu ondoren, eusteko balio dute, eta piezen azken forma baldintzatzen. Bai mundu errealean, bai birtualean, euskarriak dira harriak espazioan nola banatzen diren zehazten dutenak. Euskarri horiek forma organikoak simulatzen dituzte, eta arroka besarkatzen dute, idulki funtzioa betetzen dute, arrokari eransten zaizkio, hura zeharkatzen dute eta ehunka urtez higadura kimiko eta mekanikoak sortu dituen barrunbeak zeharkatzen dituzte; horrela, substratu geologikoaren denbora sakonak prozesamendu digitalaren mikrodenborazkotasunekin txirikordatzen dira. Piezak dinamika eta fenomeno fisikoen simulazio birtualak erakusten dituzten irudi eta bideoekin batera agertzen dira. Simulazio horiek lege fisikoak desitxuratzeko aukera ematen didate, errealitatea espazio digitalak tarteko direla islatuz, zeinetan aurrerapen teknologikoek mundua ulertzeko eta bizitzeko dugun modua moldatzen baitute.
Kareharriak bilduma osatzeko, modu naturalean eraldatutako kareharri sedimentarioak eskaneatu ditut lehenengo, eta gero 3Dko inprimaketa-software batean sartu, espazio birtual batean kokatzeko. Behin programan, euskarri-egiturak sortzen dira: horiek inprimatu eta arroketan mihiztatu ondoren, eusteko balio dute, eta piezen azken forma baldintzatzen. Bai mundu errealean, bai birtualean, euskarriak dira harriak espazioan nola banatzen diren zehazten dutenak. Euskarri horiek forma organikoak simulatzen dituzte, eta arroka besarkatzen dute, idulki funtzioa betetzen dute, arrokari eransten zaizkio, hura zeharkatzen dute eta ehunka urtez higadura kimiko eta mekanikoak sortu dituen barrunbeak zeharkatzen dituzte; horrela, substratu geologikoaren denbora sakonak prozesamendu digitalaren mikrodenborazkotasunekin txirikordatzen dira. Piezak dinamika eta fenomeno fisikoen simulazio birtualak erakusten dituzten irudi eta bideoekin batera agertzen dira. Simulazio horiek lege fisikoak desitxuratzeko aukera ematen didate, errealitatea espazio digitalak tarteko direla islatuz, zeinetan aurrerapen teknologikoek mundua ulertzeko eta bizitzeko dugun modua moldatzen baitute.
Antton Goikoetxea Ayastuy (Mungia, 1990)
Arte Ederretan lizentziatu zen Euskal Herriko Unibertsitatean, 2013an. Hurrengo urtean, Derrigorrezko Bigarren Hezkuntzako Irakasleen Prestakuntzako unibertsitate masterra egin zuen, eta ondoren hezitzaile aritu zen Artium Arte Garaikidearen Euskal Zentro-museoan 2021era arte. Denbora horretan, hezkuntza musikarekin uztartu zuen: zenbait musika-proiektuetan lan egin zuen (Lukiek eta Sara Zozaya), disko batzuk grabatu zituen eta bira bat egin zuen Euskal Herrian, Espainian eta Europan barrena. Orobat, lantegiak egin ditu arte-esparru ezberdinetan, hala nola eskultura, diseinua, marrazkigintza eta musika, eta 3Dko diseinatzaile aritu da zenbait musika-talderentzat, Belako, Merina Gris, Huntza eta Eusko Princessentzat, esaterako.
Gaur egun, Zeramika: Artea eta Funtzioa masterra egiten ari da, eta Arte eta Teknologiako irakasle dabil EHUko Arte Ederretako fakultatean. 2023tik, eskultura digitalaren eta tradizionalaren arteko harremana oinarritzat duen proiektu artistiko bat garatzen ari da, 3Dko modelatzearen eta inprimatzearen bidez; horrekin lotuta,egonaldiak egin ditu Tabakalera eta BilbaoArte zentroetan, eta Euskal Autonomia Erkidegoko zenbait erakusketa kolektibo eta indibidualetan parte hartu du.
Arte Ederretan lizentziatu zen Euskal Herriko Unibertsitatean, 2013an. Hurrengo urtean, Derrigorrezko Bigarren Hezkuntzako Irakasleen Prestakuntzako unibertsitate masterra egin zuen, eta ondoren hezitzaile aritu zen Artium Arte Garaikidearen Euskal Zentro-museoan 2021era arte. Denbora horretan, hezkuntza musikarekin uztartu zuen: zenbait musika-proiektuetan lan egin zuen (Lukiek eta Sara Zozaya), disko batzuk grabatu zituen eta bira bat egin zuen Euskal Herrian, Espainian eta Europan barrena. Orobat, lantegiak egin ditu arte-esparru ezberdinetan, hala nola eskultura, diseinua, marrazkigintza eta musika, eta 3Dko diseinatzaile aritu da zenbait musika-talderentzat, Belako, Merina Gris, Huntza eta Eusko Princessentzat, esaterako.
Gaur egun, Zeramika: Artea eta Funtzioa masterra egiten ari da, eta Arte eta Teknologiako irakasle dabil EHUko Arte Ederretako fakultatean. 2023tik, eskultura digitalaren eta tradizionalaren arteko harremana oinarritzat duen proiektu artistiko bat garatzen ari da, 3Dko modelatzearen eta inprimatzearen bidez; horrekin lotuta,egonaldiak egin ditu Tabakalera eta BilbaoArte zentroetan, eta Euskal Autonomia Erkidegoko zenbait erakusketa kolektibo eta indibidualetan parte hartu du.
Erantzuna idatzi