Virtual facebow

Virtual facebow

In the conventional workflow of prosthetic and restorative dentistry, facebow records are used to record the spatial relationship of the maxillary dental arch to some anatomic reference point or points, to then, when transferring this relationship to a mechanical articulator, orient the plaster cast of the maxillary dental arch in the same relationship to the opening axis of the articulator.

FIGURE 1. Facebow record.

However, in the digital workflow of prosthetic and restorative dentistry, facebow records have been replaced by virtual facebow techniques. It should be noted that in the development of these virtual facebow techniques the members of this research group have been pioneers as they developed what can be considered the first virtual facebow technique. Since then, different virtual facebow techniques have been presented. Among these techniques it can be highlighted the last technique developed by the members of this research group, that is, the technique that consists in first aligning the digital impression of the maxillary dental arch with the 3D digital replica of the patient's face and then transferring it to the virtual articulator (figure 2), since this technique allows to obtain the so-called virtual patient.

FIGURE 2. Virtual facebow technique that transfers the maxillary digital impression first to the 3D digital replica of the patient's face and then to the virtual articulator.

However, the accuracy of these techniques has not been thoroughly analyzed. Therefore, the aim of this research line is to analyze the accuracy of the different virtual facebow techniques and to develop an optimal virtual facebow technique based on the results of the different analyses.

The progress made to date in this research line has been disseminated through articles published in scientific journals, communications presented at international congresses and patents.

Journal articles

Page 1 of 3
— 4 Items per Page
Showing 1 - 4 of 9 results.

Communications in congresses

Patents

Doctoral theses

Arku Fazial erregistro birtualak hartzeko erabili ohi diren paziente birtualak sortzeko prozedura berri baten garapena eta baliozkotzea

Doctoral student:
Xabier Amezua Lasuen
Year:
2023
University:
University of the Basque Country UPV/EHU
Director(s):
Eneko Solaberrieta Mendez
Description:

Hortz-protesiak garatzeko lan-fluxu digitaletan artikuladore birtualak erabiltzen dira pazientearen barailaren mugimendu indibidualetara behar bezala egokitzen diren hortz-protesiak garatzeko. Gehien hedatu diren artikuladore birtualak loki-barailako artikulazioak, masailezurra eta baraila ordezten dituzten instrumentu birtualak dira, zeintzuetan hortz-uztaien edo horien igeltsuzko modeloen 3D erreplika digitalak birtualki muntatzen diren, simulatzeko barailaren mugimendu batzuk edo guztiak. Artikuladore birtual horiek programatu edo doitu egin behar izaten dira pazientearen barailaren mugimendu indibidualak simula ditzaten, eta hori pazientetik hartutako erregistro birtual desberdinen bidez egin ohi da, besteak beste, arku fazial erregitro birtual baten bidez. Arku fazial erregistro birtual bat da masailezurreko hortz-uztaiak erreferentzia puntu anatomiko batekiko edo batzuekiko duen erlazio espazialaren erregistro birtual bat, zeina artikuladore birtualera transferitzen den haren irekiera ardatzarekiko erlazio espazial berean muntatzeko masailezurreko hortz-uztaiaren 3D erreplika digitala. Horrelako erregistro birtualak hartzeko, orokorrean, paziente birtualak erabiltzen dira, pazientearen aurpegiaren eta masailezurreko hortz-uztaiaren 3D erreplika digital banaz osaturikoak. Paziente birtual horiek sortzeko prozedura desberdinak garatu diren arren, erabilienak eta zehatzenak pazientearen aurpegian jartzen diren alineadoreak erabiltzen dituztenak izan ohi dira. Doktorego tesi honetan in vitro zein in vivo aztertu da paziente birtualak sortzeko prozedura horien zehaztasunean duen eragina aurpegiaren 3D erreplika digitalak eskuratzeko erabilitako eskaneatze metodoak; izan ere, prozedura horietako gehienek aukera eskaintzen dute aurpegien 3D erreplika digitalak eskuratzeko eskaneatze metodo desberdinak erabiltzeko, ezezaguna izan arren horrek prozedura horien zehaztasunean duen eragina. In vitro zein in vivo analisietan ondorioztatu da paziente birtualak sortzeko prozeduren zehaztasunean eragin handia duela aurpegiaren 3D erreplika digitalak eskuratzeko erabilitako eskaneatze metodoak, eta prozedura horiek zehatzagoak direla aurpegiaren 3D erreplika digitalak eskuratzeko bereizmen handiagoko eskaneatze metodo zehatzagoak erabiltzean. Hala ere, eskaneatze metodo horiek ez dira egokiak hortz-klinika guztietarako, bereziki, haien konplexutasun eta kostuagatik. Hori dela eta, doktorego tesi honetan garatu eta in vitro baliozkotu da paziente birtualak sortzeko prozedura berri bat, murrizten duena sortutako paziente birtualen zehaztasunean duen eragina aurpegiaren 3D erreplika digitalak eskuratzeko erabilitako eskaneatze metodoak.

Link with additional information:
(Opens New Window) ADDI